Muzeum Ziemi Złotowskiej zaprasza na Spotkanie z zabytkiem – Stephan Schultz

prowadzi – Jerzy Jelonek

18 stycznia 2024 (czwartek), godz. 17:00

Spichlerz Złotowski ul. Spichrzowa 9 w Złotowie

wstęp wolny

Zapraszamy na kolejne „Spotkanie z zabytkiem”, które tradycyjnie poprowadzi pracownik Muzeum Ziemi Złotowskiej, Jerzy Jelonek. Tym razem tematem spotkania będzie portret-miedzioryt Stephana Schultza, żyjącego w XVIII wieku znanego w Europie misjonarza i badacza, którego korzenie rodzinne sięgają Złotowa. Warto zaznajomić się z jego osiągnięciami naukowymi, opisami podróży oraz interesującą historią rodziny pochodzącej ze Złotowa.

Stephan Schultz (1714 – 1776)

Do najwybitniejszych postaci urodzonych w Złotowie należy zaliczyć Stephana Schultza urodzonego 17 lutego 1714 r. w przedrozbiorowej Polsce. Był to trudny czas w dziejach Rzeczypospolitej targanej wewnętrznymi konfliktami i wojnami. Był synem starszego cechu szewców i garbarzy Erdmana Schultza i jego żony Barbary z domu Danzer. Ojciec Stefana obok profesji szewskiej zajmował się piwowarstwem oraz handlem skórą, lnem i konopiami, należał zatem do patrycjatu miasta. Schultzowie mieszkali przy ulicy Obrońców Warszawy (nazwa obecna). Matka Barbara była córką Daniela Danzera wspaniałego rzeźbiarza przybyłego z Turyngii w czasie wojny trzydziestoletniej, który po długiej tułaczce osiedlił się w Złotowie. Talent Danzera docenił Andrzej Karol Grudziński powierzając mu wykonanie wystroju rzeźbiarskiego ołtarzy w złotowskiej farze. Dziadek Stefana dożył 110 lat i pochowany jest w naszym mieście.

Stefan Schultz, po pełnej wyrzeczeń młodości, jako ewangelik podjął studia od 1733 r. w Królewcu na wydziale teologii. Uznanie i sławę przyniosła mu działalność duszpasterska i misjonarska w Europie Azji i Afryce. Złotowianin przez dwadzieścia lat działał na misjach z ramienia Halle Institut  Judaicum w środowiskach żydowskich. Instytut założony przez orientalistę Johanna H. Callenberga  wysyłał misjonarzy do ludności żydowskiej Europy i Orientu. Schulz w latach 1739 – 1756 przewędrował przez Niemcy, Danię, Szwecję, Rosję, Polskę, Węgry, Austrię, Szwajcarię, Holandię, Anglię, Włochy, Grecję, Anatolię (Azję Mniejszą), Palestynę i Egipt – znał 19 języków (!). W 1760, po śmierci Callenberga, Stephan Schultz staje na czele Instytutu i prowadzi go kilkanaście lat. Pracował także jako kaznodzieja i archidiakon w kościele św. Ulryka w Halle. Zmarł tamże 13 grudnia 1776 r.

W latach 1771–1775 opisał w pięciu tomach swoje życie i opublikował pod tytułem „Der  Leitungen des Hochsten …” (Przewodnictwo Najwyższego). W części pierwszej w rozdziale I zatytułowanym: „Prowadzenie się autora w swoim domu rodziców do 14 roku swego życia” opisał swoje dzieciństwo w Złotowie. Schultz jest również autorem licznych dzieł związanych z porozumieniem i zrozumieniem narodów, religii i Żydów. W ratuszu do 1945 r. znajdował się jego miedziorytowy portret autorstwa  Christiana von Mechel (1737 – 1817), wykonany wg obrazu Antona Graffa.

Opracował: Jerzy Jelonek