Szable – też drewniane
W Izbie Krajeńskiej, wśród licznych eksponatów etnograficznych znajdują się dwie drewniane szable. Zostały one wykonane w 1934 roku przez Pana Zaborskiego ze Starej Świętej. Broń tego typu miała dwojakie zastosowanie. Służyła zarówno do nauki fechtunku (sztuka władania bronią białą) i jako atrybut obrzędowy mający zapewnić ludności szczęście i powodzenie, używany
Zapomniany klejnot
Zapomniany klejnot Do końca września 1939 roku sztandar przechowywał w swoim domu Stanisław Erdmann, następnie został ukryty w domu Brzezińskich. Wspomnienia Łucji Kurzawy, córki Zofii i Mieczysława Brzezińskich: – Rodzice zakopali sztandar w kurniku, wkrótce otrzymaliśmy nakaz opuszczenia Podróżnej. Żandarmi patrzyli nam na ręce, chcieli wiedzieć, co zabieramy z
„Les fenêtres de la mémoire – Okna pamięci”(2021)
Na wystawie czasowej Szkoła Buchwaldow oprócz działalności pedagogicznej (nauczyciele języka francuskiego w LO w Złotowie), zaprezentowaliśmy niezwykle ciekawe pasje i zainteresowania Czesława Buchwalda, jako miłośnika i propagatora kultury i sztuki francuskiej, tłumacza, pisarza, regionalisty, melomana, dokumentalisty, społecznika, ale przede wszystkim fotografa uwieczniającego uroki Złotowszczyzny w architekturze i krajobrazie. Do grona
Prawdziwe arcydzieło dawnego kunsztu kowalskiego!
W niewielkim łączniku historycznym na I pietrze ustanowiliśmy muzealia dawnej Rzeczypospolitej z naszego terenu.Wyeksponowaliśmy tu m.in. żelazną skrzynię pochodząca z Kleszczyny z XVIII w. Ciężka (ważąca 54 kg!), czworoboczna skrzynia, otwierana od góry wiekiem, wykonana z arkuszy grubej,masywnej blachy stalowej, to prawdziwe arcydzieło dawnego kunsztu kowalskiego! Mechanizm zamka zamontowano od
Honorowa Obywatelka Miasta Jowita Kęcińska-Kaczmarek
Profesorka Jowita Kęcińska-Kaczmarek Druga z dwóch, jedynych kobiet z zaszczytnym tytułem Honorowa Obywatelka Miasta Złotowa, nadanym uchwałą Rady Miejskiej miasta Złotowa w 2020 roku. Wybitna znawczyni języka i kultury naszego regionu. Mieszkająca w Wielkim Buczku. Przez lata związana z Akademią Pomorska w Słupsku. Osoba o niespożytej energii, pomysłowości
Ks. Domański z nowej budowy kaplicy św. Rocha
Zarząd kościoła św. Rocha pozwala sobie całkowicie pokornie zdać relacjęz nowej budowy kaplicy św. Rocha. Rząd królewski, który przedłożył plan i kosztorys nowej kaplicy Rocha, odpowiedział 17 sierpnia 1901 r., że nie ma obaw co do projektu.Na posiedzeniu 18 października 1902 r. Rada kościelna zdecydowałao wystawieniu budynku
Studia z okazji 80. urodzin Ignacego Skrzypka
Dzięki pracy archeologów z Muzeum w Koszalinie (Andrzej Kuczkowski i Andrzej Kasprzak) powstała wyjątkowa księga z okazji 80. urodziny Ignacego Skrzypka, który całe swoje zawodowe życie związał z archeologią, i nadal jest człowiekiem aktywnym, i cały czas jest mu bliski los naszego muzeum. W publikacji znalazły się oczywiście akcenty lokalne.
Jubileusz 50. lecie Krajniaków w Wielkim Buczku
Od ponad 50 lat Krajniacy z Wielkiego Buczka urozmaicają życie kulturalne Krajny. 3 października 2020 r. odbyła się jubileuszowa uroczystość na cześć 50. rocznicy działalności zespołu. Z okazji wspaniałego jubileuszu twórczości Zespołu Krajniacy, składamy najserdeczniejsze podziękowania za to, że od 50 lat pielęgnujecie tradycje muzyczno-wokalne naszego regionu, które uczą, wychowują
W Wielkim Buczku
Ciekawym przykładem architektury sakralnej jest kościół parafialny z I połowy XVIII w. pod wezwaniem św. Trójcy w Wielkim Buczku. Kościół jest budynkiem drewnianym, wzniesionym na kamienno-ceglanej podmurówce, w konstrukcji szkieletowej,z wypełnieniem cegłą. Ściany od wewnątrz oraz wypełnienia od zewnątrz otynkowano. Nowa zakrystia wzniesiona została z cegły. Dachy oraz hełm wieży
Dwie legendy Kujana
Według ludowego bajarza z Zakrzewa Piotra Jaśka istnieją dwie legendy dotyczące proweniencji nazwy Kujan. Pierwsza mówi, że nazwa pochodzi od średniowiecznego księcia zwanego Kujan, który mieszkał wraz z urodziwą małżonką na wyspie na środku jeziora Borówno. Gdzieś na drugim brzegu jeziora siedział w swoim gródku brat Kujana. Ów braciszek
Dom w Złotowie przy ulicy Wojska Polskiego 2a
W trakcie badań zabudowy zespołów miejskich w dawnym województwie koszalińskim w latach 1958-1960, zwrócona została uwaga na dom w Złotowie przy ulicy Wojska Polskiego 2a, który swym ukształtowaniem i skalą wyodrębniał się wyraźnie od pozostałych obiektów. Jako też najlepszy i najciekawszy przykład dawnej zabudowy szczytowej miasta został uznany za zabytek
Loterie w Złotowie
Dzięki życzliwości Państwa Jolanty i Tadeusza Małeckich jesteśmy w posiadaniu kredowej tablicy loterii złotowskiej z okresu międzywojennego. Erich Hoffmann w swoich kronikach w okresie niemieckim wiąże loterię z dwoma rodami – Seelertów, Kahnemannów oraz hotelem Lamberz. Ernest Seelert, prowadzący loterię w Złotowie, zastępca burmistrza, komendant i współzałożyciel straży pożarnej, przeniósł
