Kazimierz (Kaźko) IV – książę dobrzyński i słupski z dynastii Gryfitów, syn Bogusława V i Elżbiety Kazimierzówny, córki Kazimierza Wielkiego.
Po śmierci matki wychowywany był na dworze krakowskim oraz cesarskim Karola IV, adoptowany przez Kazimierza Wielkiego przypuszczalnie w kwietniu 1369 roku. Siedem lat później, w 1376 roku Kazimierz wziął udział w ofensywie wojsk królewskich przeciwko Władysławowi Białemu.
Władysław Biały
W lipcu, 1376 roku Kazimierz zostaje ciężko raniony kamieniem i przewieziony do Bydgoszczy.
Kazimierz IV słupski
2 stycznia 1377 Śmierć Kazimierza IV słupskiego w Bydgoszczy – zgon nastąpił w wyniku ran odniesionych podczas oblężenia zamku w Złotorii k. Torunia.
Złotoryja k. Torunia
Jak informuje Janko z Czarnkowa w swej kronice, w liczbie ranionych był książę Kazimierz, mocno kamieniem uderzony, z czego wkrótce potem, jak sprawiedliwie mniemają, zakończył życie.
Pochowano go w klasztorze cystersów w Byszewie (Koronowie).
Pieczęć