poniedziałek - piątek 8-16 sobota 10-14

W Wielkim Buczku

Ciekawym przykładem architektury sakralnej jest kościół parafialny z I połowy XVIII w. pod wezwaniem św. Trójcy w Wielkim Buczku. Kościół jest budynkiem drewnianym, wzniesionym na kamienno-ceglanej podmurówce, w konstrukcji szkieletowej,
z wypełnieniem cegłą. Ściany od wewnątrz oraz wypełnienia od zewnątrz otynkowano. Nowa zakrystia wzniesiona została z cegły.

Dachy oraz hełm wieży pokryte zostały blachą. Wnętrze nakryte jest drewnianym, belkowym stropem z dolnym pułapem z desek.  Kościół usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu w środkowej części miejscowości, przy lokalnej drodze wiejskiej.

Z dawnego wyposażenia kościoła zachowały się trzy ołtarze o cechach późnego manieryzmu i baroku z pierwszej połowy XVIII wieku. W ołtarzu po stronie pd. (d. ołtarz gł.) znajdują się niezwykle cenne, siedemnastowieczne obrazy, pochodzące
z poprzedniego kościoła – Koronacja i Zwiastowanie NMP, łączone z kręgiem znanego gdańskiego malarza Hermana Hana.

Miejscowość Wielki Buczek leżąca na skraju tzw. Borów Werskich w okresie międzywojennym była silnym ośrodkiem polskości. Buczek to też miejsce działalności zespołu folklorystycznego „Krajniacy”, prowadzonego przez prof. Jowitę Kęcińską – Kaczmarek, oraz Buczkowskich Spotkań Naukowych,  które corocznie skupiają naukowców, miłośników Złotowszczyzny.

3 października 2020 r. zespół Krajniacy obchodził Jubileusz 50 lecie  Zespołu Folklorystycznego.

Skip to content