Wieś królewska Jastrowie należała do starostwa ujskiego. Pierwsze wzmianki o miejscowości Jastrobe pochodzą z 1363, w 1530 pojawił się po raz pierwszy zapis nazwy Jastrowo.

Według innej hipotezy założone zostały dwie wsie po obu brzegach Młynówki.

W latach 1565–1569 Polacy siłą wcielili maleńką osadę do swego Jastrowia. Za panowania Kazimierza Wielkiego państwo polskie wyparło z tych terenów Brandenburczyków i Jastrowie wraz z przyległościami znalazło się w silnym gospodarczo i politycznie starostwie ujsko-pilskim, które zostało wydzielone z powiatu wałeckiego w 1560 r.

Później utworzono tutaj m.in. ekonomię jastrowską. Jednak nadal liczne były zatargi pomorsko-polskie, które doprowadziły do powołania komisji granicznej, której przewodzili m.in. książę Jan Fryderyk ze Szczecina i Piotr Potulicki, wojewoda kaliski i zarazem starosta ujsko-pilski. W 1588 r.porozumiano się w sprawie spornego terytorium, jednak różnice religijne i inne tarcia spowodowały nowe wytyczanie i regulacje granicy w 1604, na które Jastrowie wydało 99 florenów.

W 1602 r.wojewoda kaliski, będący wówczas także starostą ujsko-pilskim, nadał Jastrowiu statut miasta. Miało to na celu podniesienie dochodów starostwa z tytułu podatków. Przywilej ten zachował niektóre typowe dla feudalnej wioski właściwości. Dokument ustalał trzy jarmarki, a każdy z nich trwał cztery dni. Starosta zachował sobie prawo wyboru burmistrza oraz prawo kontroli miejskiego sądownictwa. To, że Jastrowie zostało podniesione do rangi miasta, nie uchroniło go od pozostawienia wiejskiego sołectwa. Prawa miejskie nadane przez starostę potwierdził 5 marca 1603 król Zygmunt III. W XVII i XVIII w.

Pocztówki i przykładowe dokumenty pisane pochodzą z zasobów Muzeum Ziemi Złotowskiej.
Więcej tutaj w dokumencie PDF –> Jastrowie .Dawne dzieje