Według ludowego bajarza z Zakrzewa Piotra Jaśka istnieją dwie legendy dotyczące proweniencji nazwy Kujan.
Pierwsza mówi, że nazwa pochodzi od średniowiecznego księcia zwanego Kujan, który mieszkał wraz z urodziwą małżonką na wyspie na środku jeziora Borówno. Gdzieś na drugim brzegu jeziora siedział w swoim gródku brat Kujana. Ów braciszek rozkochał w sobie żonę Kujana. Oboje zgładzili więc księcia, kiedy jednak mieli brać ślub, piorun z jasnego nieba uderzył w wyspę i ta bezpowrotnie zanurzyła się w odmętach. Ludzie, którzy później osiedlili się nad brzegiem jeziora, mieli ponoć nazwać wioskę imieniem zamordowanego księcia.
Według drugiej wersji miał tutaj żyć gospodarz Niemiec, mający za parobka Polaka, niejakiego Jana. Parobek tenże zagubił razu pewnego Niemcowi krowinę nad jeziorem. Poszedł jej szukać, a ponieważ długo nie wracał, przeto gospodarz pobiegł za nim i całą noc błądził nad wodą, wołając naprzemiennie „kuh” (z niem. krowa) / „Jan”.