Tabliczka do wozu konnego z Nowej Świętej
Dwie tabliczki z Nowej Świętej: pierwsza mocowana do burty wozu konnego z danymi właściciela
oraz druga, mocowana do końskiej uprzęży w celu identyfikacji konia
– ostatnie z nabytków muzealnych, zainspirowały do prześledzenia historii wozu
👉 W Bronocicach podczas prac archeologicznych w 1976 r. znaleziono ceramiczną wazę z rysunkiem – jest to najstarszy znany dowód używania pojazdu kołowego świecie (ok. 3635-3370 p.n.e.)
👉 Tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczano na prawym boku pojazdu, określającą imię i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego adres. Jeżeli jeden właściciel posiada kilka pojazdów zaprzęgowych, na tabliczce należało dodatkowo umieścić numer kolejny pojazdu.
👉 W Polsce oryginalnymi konstrukcjami były:
– bryczka,
– brożek,
– kolebka,
– kolasa i linijka.
👉 Pierwszy polski cech powoźników powstał w 1556 r. w Pabianicach. A w XX wieku pojazdy zaprzęgowe zostały niemal całkowicie wyparte przez pojazdy mechaniczne 🤷♀️
👉 W Polsce pojazd zaprzęgowy wyposaża się w: dwa światła pozycyjne barwy białej z przodu oraz dwa światła pozycyjne barwy czerwonej z tyłu dwa światła odblaskowe barwy białej z przodu, oraz dwa światła odblaskowe barwy czerwonej z tyłu; tylne światła odblaskowe powinny mieć kształt trójkąta równobocznego o długości boku nie mniejszej niż 15 cm, zwróconego wierzchołkiem do góry; trójkąt odblaskowy może być jednolity lub stanowić ramkę o bokach szerokości co najmniej 2 cm albo może być złożony z sześciu okrągłych odbłyśników o średnicy 5 cm, po trzy na każdym z boków trójkąta, ogumione koła.
👉 Na koniec, polecamy uwadze poniższy film 🥰
👉 https://www.youtube.com/watch?v=ZjOG-QR_-_M
Wazę przechowywaną w Muzeum Archeologicznym w Krakowie, na której znajduje się wizerunek wozu wyposażony w cztery koła i dyszel, sfotografowała nasza muzealniczka 😊
Opracowanie: Wioletta Bednarz